Que é o PLA?
O ácido poliláctico, tamén coñecido como PLA (ácido poliláctico), é un monómero termoplástico derivado de fontes orgánicas renovables como o amidón de millo, a cana de azucre ou a polpa de remolacha.
Aínda que é o mesmo que os plásticos anteriores, as súas propiedades convertéronse en recursos renovables, o que o converte nunha alternativa máis natural aos combustibles fósiles.
O PLA segue sendo neutro en carbono, comestible e biodegradable, o que significa que pode descompoñerse completamente en ambientes axeitados en lugar de romperse en microplásticos nocivos.
Debido á súa capacidade de descomposición, úsase habitualmente como material de embalaxe para bolsas de plástico biodegradables, pallas, vasos, pratos e vaixela.
Mecanismo de degradación do PLA
O PLA sofre unha degradación non biolóxica a través de tres mecanismos:
Hidrólise: Os grupos éster da cadea principal rómpense, o que provoca unha diminución do peso molecular.
Descomposición térmica: un fenómeno complexo que resulta na formación de diferentes compostos, como moléculas máis lixeiras, oligómeros lineais e cíclicos con diferentes pesos moleculares e lactída.
Fotodegradación: a radiación ultravioleta pode causar degradación. Este é o principal factor que expón o ácido poliláctico á luz solar en plásticos, envases e aplicacións de películas.
A reacción de hidrólise é:
-COO- + H₂O → -COOH + -OH
A taxa de degradación é moi lenta a temperatura ambiente. Un estudo de 2017 descubriu que o PLA non experimentou ningunha perda de calidade nun ano en auga de mar a 25 °C (77 °F), pero o estudo non mediu a descomposición nin a absorción de auga das cadeas de polímeros.
Cales son as áreas de aplicación do PLA?
1. Bens de consumo
O PLA úsase en diversos bens de consumo, como vaixela desbotable, bolsas da compra de supermercados, carcasas de electrodomésticos de cociña, así como portátiles e dispositivos portátiles.
2. Agricultura
O PLA úsase en forma de fibra para liñas de pesca dunha soa fibra e redes para o control da vexetación e as herbas daniñas. Úsase para sacos de area, macetas, correas de atar e cordas.
3. Tratamento médico
O PLA pode degradarse en ácido láctico inocuo, o que o fai axeitado para o seu uso como equipo médico en forma de áncoras, parafusos, placas, pasadores, varas e redes.
As catro situacións de desguace máis comúns
1. Reciclaxe:
Pode ser reciclaxe química ou reciclaxe mecánica. En Bélxica, Galaxy puxo en marcha a primeira planta piloto para a reciclaxe química de PLA (Loopla). A diferenza da reciclaxe mecánica, os residuos poden conter varios contaminantes. O ácido poliláctico pódese recuperar quimicamente como monómeros mediante polimerización térmica ou hidrólise. Tras a purificación, os monómeros pódense usar para fabricar PLA en bruto sen perder as súas propiedades orixinais.
2. Compostaxe:
O PLA pode biodegradarse en condicións de compostaxe industrial, primeiro mediante hidrólise química, despois mediante dixestión microbiana e, finalmente, degradado. En condicións de compostaxe industrial (58 °C (136 °F)), o PLA pode descompoñerse parcialmente (aproximadamente a metade) en auga e dióxido de carbono en 60 días, e a porción restante descomponse moito máis lentamente despois, dependendo da cristalinidade do material. Nun ambiente sen as condicións necesarias, a descomposición será moi lenta, de xeito similar aos plásticos non biolóxicos, que non se descompoñerán completamente durante centos ou miles de anos.
3. Ardor:
O PLA pódese incinerar sen producir produtos químicos que conteñan cloro nin metais pesados, xa que só contén átomos de carbono, osíxeno e hidróxeno. A queima de PLA de refugallo xerará 19,5 MJ/kg (8368 btu/lb) de enerxía sen deixar ningún residuo. Este resultado, xunto con outros achados, indica que a incineración é un método respectuoso co medio ambiente para tratar o ácido poliláctico residual.
4. Vertedoiro:
Aínda que o PLA pode chegar aos vertedoiros, é a opción menos respectuosa co medio ambiente porque o material degradábase lentamente a temperatura ambiente, normalmente tan lentamente como outros plásticos non degradables.
Data de publicación: 20 de novembro de 2024